şaka gibi ama ürpertici korkunç gerçek bi hikaye offffffff :D:D

Benim adım adnan,21 yaşındayım bu hikaye başımdan 19 ağustos 1999 da geçti.O akşam herşey çk güzeldi.Teyzemler ankaradan gelmiş,amcamlarda düzce merkezdeki evlerinden gelmişlerdi.Buluştuğumuz ev dedemlerin eviydi düzenin bi köyünde.Gece sigara içmek için bahçeye çktım.Fındıklığımzdan kahkaha sesleri geliyodu.Bnden bizim *** bana şaka yapyo sandım.Tarlanın ortasına doğru ilerlediğimde birden gelinlik giymiş bi kadın gördüm.Bana doğru bakıp gülüyor,BU GECE HERŞEY BİTİCEK diyordu.Birden napıcamı şaşrdm koşarak eve gittim.Olayları ananeme anlattım o da yeni uyanmıştı.Bu hiç hayra alamet değil diye mırıldandı.O uykusunda benim öldüğümü görmüş kanter içinde kalkmıştı.Onun o laflarını duyunca iyice kafayı yedim.Üst kattaki odamın balkonuna çıktımda köpeğin bişeye hırladığını gördüm.Noluyo lan orda diye bğaardım.Daha sonra aynı kadını gördüm.Bana bu gece evde kalma çünkü o ev başınıza yıklıcak dedi.Çok korktum direk gidip yatağıma yattm uyumuşum.Gece büyük bi sarsıntıyla kalktım.Deprem oluyordu ve bina üzerimize yıkılmaya başlamıştı.Teyzemin oğlu çabuk çıkmalıyz diyip beni çekiştirirken ben hala şokun etkisindeydim.Ev artık yıkılmaya başlamıştı kuzenimin gayretleriyle yıklan evin penceresinden aşağıya atladık bir anda kendimizi evin çatısında bulduk çatı çömüştü.Hemen koşarak uzaklaşmaya başladık komşunun evine giderek yardım çağırdık.Ben o sırada yıkılan eve geri döndüm aynı kadın yapabileceğiniz bir şey kalmadı artık çok geç diyerek gülüyordu daha sonra kuzenim komşuları alarak yanımıza geldi dedem de enkazın içinden çıkmayı başarmıştı teyzemle kızını enkazdan çıkarmamız 8 saat sürdü teyzemin bacağı kırılmıştı kızıysa zor nefes alıyordu o anda bunların hepsinin kötü bir kabus olması için dua ettim nasıl olduğunu anlamadığımız halde enkazın içindeki anneanem sanki hiç orada bulunmamış gibi yanımıza geldi elini omuzuma koydu o anda bayılmışım.Uyandığımda bütün aile başımdaydı evimiz gerçekten de yıkılmış teyzem haricinde kimse zarar görmemişti onun ayağı kırılmıştı ama yaşıyordu önemli olan da buydu...